We zagen weer wat honger was......

Omdat het al een hele poos geleden was dat we gekookt hadden voor de kinderen besloten we donderdag weer te koken voor ze. we waren afgelopen tijd zo druk geweest met de pakketten e.d. dat we geen tijd hadden gehad. En dat we hiermee in de roos hadden geschoten bleek wel afgelopen donderdag. veelal vragen de kinderen al hoor aan ons wanneer kook je weer? soms uit gewoonte hoor, maar ook soms omdat ze gewoon trek hebben. en sommige echt honger.
het laatste was van de week het geval hoor.
we maakte dit keer thuis aardappelsoep klaar. een soep die men graag eet hier. Hij is vaak makkelijk en goedkoop.
deze dag kregen we ook hulp van Eva. ze kwam binnen toen we bezig waren te koken en vroeg of ze mee mocht helpen. nou dat mocht. en nadat ze haar handen had gewassen begon voor haar een gezellige ochtend. wat genoot ze dat ze mee mocht helpen zeg.


Hier maakt ze de wortelen schoon en even later help ze mee de gerookte botten te hakken die aan de soep een lekkere smaak geven en de kinderen altijd lekker vinden om op te kluiven. Ook Joey onze dappere viervoeter houd zijn ogen goed gericht op die botten, want stel je voor dat er per ongeluk eentje op de grond zal vallen. hij was grote vrienden met Inci.


En eenmaal klaar, moeten we dus die grote pannen soep nog vervoeren. altijd een hele uitdaging om zonder morsen bij de kinderen aan te komen. soms lukt dat, maar nu niet. arme abi kreeg op het laatst nog een plons soep over haar broek toen ik bij het Kamav-tut huis door een greppeltje heen reed. gelukkig voor haar woont ze er tegen over en kon ze gauw even een andere broek aantrekken.

Mooi gezicht he zo met de sneeuw. het was zo'n mooi gezicht toen we aan kwamen rijden.de sneeuw. de kids het gekleurde huis.

Eenmaal binnen hebben we allemaal een stoel gepakt omdat het nu toch wel te koud was om op de grond te zitten en zo te eten.wat zijn we toch blij met die stoelen en alles eromheen. dit keer kwam God heel dichtbij in het huis voor ons allen gevoel. soms namelijk kook je, geef je de kids te eten en ga je weer. maar nu was het anders. God liet zo duidelijk de tekst uit Matheus 25 in me naar voren komen. gewoon omdat we zo zagen dat de kinderen en sommige ouderen echt honger hadden. het was zo goed dit te mogen doen. het raakte me/ons echt weer. zoals zo'n mooi opwekkingsliedje (471) ook zegt;

Heer raak mijn hart aan,
maak mij bereid.
Uw pijn te voelen,
om wie er lijdt.
Uw tranen te huilen,
bewogen te zijn.
o kom, raak mijn hart aan, Heer,
maak mij bereid.

Dit gebeurde daar. ons harten werden geraakt door de kinderen. hoevaak sommige wel niet kwamen om hun bord vol te laten scheppen, en dan gretig hun bord, schaal of emmertje leeg te mogen eten.
soms, hoe erg het ook is word het soms een gewoonte dit te mogen doen voor de kinderen. en soms zie je ook wel eens, nu was er niet echt honger, maar een soort extra dat je ze meegeeft..Maar nu was het zo dankbaar om te doen. God gaf echt Zijn zegen over dit eten. en raakte ons hart weer aan, maakte ons weer bereid.


Inci helpt toch nog mee, anders verveelt ze zich thuis. dus opscheppen maar. Szollika geniet ook van zijn eten, maar dan op de grond.hij vond een stoel niet makkelijk.

lekker smikkelen geblazen voor de kids. Abigail en Marjon helpen even met wat kleintjes.


en ja na afloop is het altijd nog weer iets lekkers mee. dit keer een soort verpakt cakeje. en groot en klein geniet daar graag van mee.
ook wilde ze dit keer wel heel graag op de foto. ook lieve omaatje. Deze oma komt altijd met het eten. ze hoort er gewoon bij.

de meeste konden ook nog wat soep meenemen voor thuis. dat mag altijd als ze zelf eerst gegeten hebben. want voorheen begonnen ze daar wel eens mee. nu dat staan we niet meer toe. eerst zijzelf eten, want het is een feestje voor hen, en dan thuis als er over is. nu gaat dat goed.
zo dit was de eerste keer koken. en we hopen het weer vaker te gaan doen.
wilt u bidden voor deze kinderen en mensen. Dat ze God mogen leren kennen als hun liefhebbende vader en Jezus als hun verlosser.het is soms best een heel moeilijk bestaan voor velen.

wanneer de volgende keer de site word bijgewerkt weten we nog niet hoor. ik weet niet hoe en wanneer ik uit Boekarest terug kom. en of ik dan makkelijk zal kunnen computeren.

voor nu een heel fijn weekend toegewenst allemaal.